Aktualności » DIAGNOSTYKA CHORÓB GOŁĘBI POCZTOWYCH
Loty gołębi pocztowych wiążą się z bardzo dużymi wymaganiami dla tych ptaków. Bardzo ważnym aspektem lotów jest stykanie się gołębi z innymi ptakami, co sprzyja rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. Stosowanie przez hodowcę profilaktyki weterynaryjnej może pozwolić na szybką reakcję w razie wystąpienia zagrożenia zarażenia się całego stada.
Badania kontrolne gołębi:
1. Zaleca się przeprowadzanie kontrolnych badań wszystkich nowo zakupionych ptaków, które mają zostać dołączone do stada. Powinny one zostać zbadane w kierunku obecności pasożytów wewnętrznych i zewnętrznych oraz salmonellozy. Jeśli stado było szczepione, to ptak który ma zostać włączony do stada, również musi zostać zaszczepiony.
2. Konieczne jest regularne badanie próbek zbiorczych kałomoczu z gołębnika w kierunku salmonellozy oraz obecności pasożytów jelitowych. Zaleca się przeprowadzenie takich badań:
a. Przed rozpoczęciem lęgówb. Przed rozpoczęciem sezonu lotowegoc. Przed rozpoczęciem przerwy zimowej
3. W czasie sezonu lotowego warto kontrolować inwazje pasożytnicze (zalecane co 7 tygodni) – kałomocz, wymazy z wola i kloaki.
4. Dwa razy w roku zaleca się pełne i wszechstronne badanie gołębi – przed rozpoczęciem i po zakończeniu sezonu lotowego:
a. Badanie bakteriologiczne wymazów z wolab. Badanie bakteriologiczne wymazów z kloakic. Badanie kałomoczu w kierunku obecności pałeczek Salmonella spp.d. Badanie na obecność pasożytów jelitowych – wymazy z wola na obecność rzęstistków (Trichomonas spp.), wymazy z kloaki na obecność rzęsistków Hexamita spp. oraz badanie kałomoczu w kierunku obecności jaj pasożytów jelitowych (np. nicieni).
Problemy zdrowotne gołębi mogą być również powiązane ze złą jakością podawanej wody i / lub paszy. Dlatego też sprawdzenie stanu mikrobiologicznego podawanych wody i paszy może pozwolić wyeliminować źródło zakażenia gołębi.
Profilaktyka weterynaryjna powinna mieć na celu zapobieganie zarażeniom. Co nie oznacza jednak faszerowania stada antybiotykami bądź innymi specyfikami niepotrzebnie!
Ważne jest stosowane leków:
- wtedy kiedy jest to potrzebne,
- na to co akurat zagraża gołębiom
- takich, które zadziałają na powód choroby, a nie tylko chwilowo poprawi stan gołębia.
NA CZYM POLEGAJĄ POSZCZEGÓLNE BADANIA:
1. Badanie bakteriologiczne – badanie polega na wyhodowaniu na odpowiednich podłożach bakterii, które bytują w organizmie gołębia. Wyhodowane bakterie mogą być powodem choroby, ale nie muszą. Wraz z otrzymaniem wyniku badania bakteriologicznego warto skonsultować się z lekarzem weterynarii, aby mógł ocenić czy wyhodowane bakterie są chorobotwórcze i czy należy podać jakieś leki. W wolu czy kloace gołębi naturalnie występują bakterie, które nie wywołują żadnych chorób. Przy wyhodowaniu takich bakterii leczenie nie ma sensu, a może jedynie zaszkodzić! Dlatego warto interpretować otrzymany wynik uwzględniając stan zdrowia gołębi, pojawianie się typowych symptomów chorobowych lub ich brak.
2. Badanie mikologiczne – badanie polega na wyhodowaniu na odpowiednich podłożach pleśni lub grzybów drożdżopodobnych. Bardzo często nadmierna i niepożądana obecność grzybów wiąże się z niepotrzebnym stosowaniem antybiotyków.
3. Badanie wymazów z wola czy kloaki w kierunku obecności pasożytów – badanie to ma na celu sprawdzenie czy gołębie nie zostały zaatakowane przez rzęsistki Trichomonas columbae (tzw. Trichomonadoza, żółty guzek) czy Hexamita columba. Wymaz pobiera się na zwilżony wacik wymazówki, po czym wykonuje się preparat mikroskopowy i jak najszybciej ogląda. Rzęsistki w nieodpowiednich warunkach szybko giną. Wysyłanie wymazówek nie jest wskazane, gdyż pasożyty mogą zginąć zanim dotrą do laboratorium i nie zostać wykryte z wymazu pomimo ich obecności u gołębi.
4. Badanie parazytologiczne kału – badanie wykorzystujące technikę flotacji i pozwalające na stwierdzenie obecności pasożytów jelitowych, m. in. glist czy kokcydiów.